سبک های سخیف مداحی در مقابل نوحه های قدیمی قمبوان

در خصوص تفاوت سبک اصیل و قدیمی مداحی با شبه مداحی های امروز باید بگم : تغییر خیلی زیادی در مداحی رخ داده است.این شیوه جدید که بعضی می خوانند مورد رضای خدا نیست.سبک های من درآوردی خداپسندانه نیست.نوآوری در هر کاری خوب است اما بین کار «من درآوردی» و نوآوری تفاوت وجود دارد.برخی مداحان به جای اینکه حافظ اصول و فروع دین باشند،حافظ فروع تصوف و صوفیه(مانند می و شراب و قایل شدن مقام الوهیت برای انسان در اشعار خود)هستند.مداح باید بتواند منبر را خوب تحویل دهد،مطالعات داشته باشد،تاریخ بخواند و مقاتل را صحیح حفظ کند،نه اینکه از برخی نوارها و سی دی ها کپی بردارد و مصیبت و مرثیه بخواند.

اینم یکی از قدیمی ترین نوحه های قمبوان ویژه محرم که مداح اهل بیت مرحوم سیف اله مسیبی معروف به سیف اله مش جواد دم میداد:

گفتا شاه دین کای دا ورم               این خنجر شمر این حنجرم

عهدی که نمودم از ازل              این اکبرم و این اصغرم

با پیکر چاک،آن شه روی خاک       می گفت و که لا، معبود سواک

                    یا رب، یا رب، رضا به قضاک

گفتا شاه دین کای دا ورم               این خنجر شمر این حنجرم

اندر ره حق،کردم فدا                   عباسم و عون و جعفرم

عباس جوان،برادرم                     سقای سکینه،دخترم

با پیکر چاک،آن شه روی خاک        می گفت و که لا، معبود سواک

                    یا رب، یا رب، رضا به قضاک  

 

التماس دعا

شمیم محرم

سالهاست که از عاشورا میگذرد ولی داغ آن هنوز هم چشم ها را گریان و قلب ها را پر درد می کند.گویی این واقعه ،هرسال با فرا رسیدن محرم تکرار می شود چرا که این حزن پایان یافتنی نیست.

جاده و اسب مهیاست بیاتا برویم                                                                                     

                      کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

ایستادست به تفسیر قیامت زینب                                          

                       آن سوی واقعه پیداست بیا تا برویم 

با امام حسین راه سلوک نزدیکتر می شود:

کربلا کوته ترین راه است تا درگاه دوست با که گویم این ره کوتاه را گم کرده ام.

راه خدا سخت است اما با امام حسین(ع) خیلی آسان می شود.چون کشتی سید الشهدا در آسمان های غیب خیلی سریع راه می رود.هر کس در سیر معنوی خود،حرکتش را از آن حضرت آغاز کند،خیلی زود به مقصد می رسد.

این وی‍‍ژگی منحصر به فرد سید الشهدا سبب شده است که عام و خاص،مسلمان و غیر مسلمان ،عارف و غیر عارف،عاشق و غیر عاشق،روی بر حسین(ع) آوردند و برای رسیدن به مقاصد دنیوی ،اخروی و عرفانی از ایشان مدد بجویند.

روح حسینی وقتی در جان مردم و ملتی دمیده می شود،آن ملت عرفان و حماسه را توأمان باهم خواهند داشت و پیروزی و بهروزی سرنوشت حتمی و ابدی آنان خواهد بود. 

 در باور شب شهاب بودن عشق است هم صحبت آفتاب بودن عشق است

                            در کرببلا ،به روی لب های حسین(ع) یک جرعه زلال آب بودن،عشق است.